من نمی دانم کجایم؟

 تکه ابری روی سر دارم

          و افق را:

                 تیره می بینم

 عاقبت

   سهم من از این خاک دامنگیر کجاست؟

 گور من

           شاید

         در انتهای جاده ای متروکه

                                  آنسوتر

         در کنار تکدرختی پیر

                      تا بیفتد سایه اش

                                       بر قبر من

                                              تا مبادا

                                            آفتاب

                                            آزار دهد

                                         میهمان خاکم را

                            که برای خواندن حمدی

               به سراغم می آیند

           قبر من

         سهمی است

       از تکه ای زمین خدا

                                    در هر کجا

                                                  ...!