علی بن الحسین فرزند زهرا

شفاعت کن به یوم الدین تو مارا

ترا سوگند دهم بر سجده هایت

مبر ما را ز خاطر در دعایت

قسم بر کربلا بر خاک پاکش

وضو سازم در آنجا من ز خاکش

تحمل چون نمودی آن ستم ها

غریبیِ  تشنگی در اوج گرما

جدا شد نازنین دست عمویت

جنایتها که شد در پیش رویت

خدا داند که بر زینب چه بگذشت

دلش خونین ز جور ظالمین گشت

حسین اش سر جدا گردیده از تن

سرش بر روی نیزه وای بر من

      *            *            *

ولی با یک اراده با چه شوری

پس از رنج سفر از راه دوری

قرائت چون نمود او خطبه ای را

یزید و اهل او گردید رسوا

  بر وزن: "مفاعیلن، مفاعیلن، فعولن"